Historia

Schronisko Orlica to nie tylko miejsce na nocleg w górach, to miejsce z duszą i piękną, długą tradycją. Historię widać choćby w oryginalnej bryle budynku, która możliwie wiernie odtwarza pierwotny wygląd willi z lat 30-tych XX wieku, gdy uruchomiono tej wyjątkowy, pieniński pensjonat górski. Pomimo dwóch remontów udało się zachować niebanalną konstrukcję dachu pełną finezyjnych skosów oraz drewniane tarasy i balkony. Pozostając wierni historii pragnęliśmy także, aby nasi Goście czuli się tu w pełni komfortowo. Dlatego zadbaliśmy podczas ostatniej modernizacji budynku o jeszcze lepsze przystosowanie do oczekiwań rodzin z dziećmi czy grup młodzieży.

Historia schroniska

Położone w sercu Pienin Schronisko Orlica wybudowane zostało w 1932 roku i od początku wykorzystywane było do celów turystycznych – początkowo jako prywatny pensjonat.

Drewniana willa znajduje się na niewielkim wzniesieniu (ok. 450 m n.p.m.) pod Białą Skałką i tuż nad Droga Pienińską. Roztacza się stąd malowniczy widok na Dunajec i grupę Pieninek, co szczególnie doceniają nasi goście, wybierający nasz obiekt na majówkę, ferie zimowe, a coraz częściej także na święta w górach. Ponadto właśnie takie położenie ocaliło obiekt przed wielką falą powodziową, która nawiedziła Pieniny w lipcu 1934 roku. W okresie II wojny światowej w schronisku przez pewien czas działał zakonspirowany szpital partyzancki.

Rozwój turystyki

Niezwykły wdzięk architektoniczny willi oraz malownicze położenie były głównym powodem, dla którego schronisko pełniło funkcje turystyczne. Rosnące nasilenie zainteresowania tym regionem od drugiej połowy XX wieku przyczyniło się do podjęcia starań w zakresie pozyskania obiektu przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. W 1951 roku udało się to po części i Schronisko Orlica znalazło się w dzierżawie oddziału PTTK.

Remont schroniska

Konieczny był remont. Obiekt przystosowany był do roli willi wypoczynkowej, dlatego początkowo działał tylko w okresie letnich miesięcy. Wymagał lepszego przystosowania do warunków turystyki masowej. Ogrzewanie piecem kaflowym oraz przestarzałe sanitariaty i zbyt mała kuchnia nie przeszkadzały turystom zjeżdżać tu latem na wypoczynek. Rosnące zainteresowanie obiektem oraz coraz gorsze warunki, jakie mógł zaoferować, przyczyniły się do decyzji o remoncie. Gruntowne zmiany zaszły po tym jak schronisko przeszło w 1970 roku na własność PTTK. Po pracach remontowych obiekt przyjmował turystów całym rokiem. Mogli przybywać goście nie tylko na wakacje, ale także na ferie zimowe.

Kapitalny remont

W 1982 roku rozpoczęto drugi kapitalny remont. Po czterech latach został ukończony. Obiekt zachował swój dawny urok, ale też zyskał na funkcjonalności. Dobudowano tarasy i obszerną jadalnię, co nadało bardziej reprezentacyjny wygląd. Zmianie uległ wystrój wnętrza. Wykończono ściany boazerią i marmurowymi posadzkami. Pokoje 2-, 4- i 6-osobowe wyposażone zostały w umywalki z ciepłą i zimną wodą. Ponadto na każdym piętrze usytuowano sanitariaty i prysznice. Rewolucyjnym zmianom poddana została kuchnia – nareszcie dostosowana odpowiednio do obsługi dużych grup wycieczkowych.

Kolejny remont

Kolejnym ważnym remontem schroniska był ten z 2001 roku. Od tego czasu „Orlica” jest jednym z najchętniej odwiedzanych w Pieninach obiektów turystycznych o tak długiej tradycji. Obecnie jest budynkiem trzypiętrowym z tarasami widokowymi i balkonami. Posiada pokoje z łazienkami, dużą jadalnię z telewizorem, wydzieloną kameralną salkę telewizyjną oraz przechowalnię bagażu i sprzętu sportowego.

Aktualne warunki

Podhale w 2004 roku nawiedziły wstrząsy. Epicentrum miało miejsce w okolicach Czarnego Dunajca, fala dotarła do "Orlicy". Obiekt nie doznał poważniejszych szkód, jednak na stromą drogę, prowadzącą do schroniska obsunęła się 35- tonowa skała, której usuwanie zajęło aż dwa dni. Przez ten czas obiekt był praktycznie odcięty od świata. Obecnie schronisko posiada 43 miejsca noclegowe w 13 pokojach rodzinnych z łazienkami i TV. W najbliższym czasie przewidziana jest budowa 5 domków góralskich. Chętnie odwiedzane jest przez zielone szkoły, rodziny z dziećmi, a także grupy młodzieży, odkrywające uroki Pienin i Bieszczad.